Feeds:
பதிவுகள்
பின்னூட்டங்கள்

Archive for ஒக்ரோபர், 2007

>‘வலிகளில் வலியது எதுவோ’ என திருவிளையாடல் திரைப்படத்தில் நாகேஸ் கேட்பது போல உங்களைக் கேட்டால் உங்கள் விடையெதுவோ எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் சிவபெருமானாக இருந்தால் கூட சிறுநீரகக் கல் குத்து (Renal Colic) என்பதுதான் விடையாக இருக்கும் என்பது நிச்சயம்.

நின்றாலும், நடந்தாலும், படுத்தாலும், அழுத்தினாலும், எது செய்தாலும் அடங்காமல் துடிக்க வைப்பது அக் குத்து. அனுபவித்துப் பார்த்தவர்களுக்குத்தான் அதன் கொடூரம் புரியும்.

பித்தப்பைக் கற்களால் ஏற்படும் வலி கூட அதேபோலக் கடுமையானவை என்பது உண்மைதான். ஆனால் இவ்விரண்டும் ஒன்றோடு ஒன்று தொடர்பற்ற வேறு வேறு நோய்களாகும்.

சிறுநீரகக் கல் குத்து வயிற்றின் வலது அல்லது இடது பக்கத்தில் வரும். அதாவது வயிற்றின் இரண்டு பக்கங்களிலும் இருக்கும் சிறுநீரகங்களில் அல்லது சிறுநீரகக் குழாய்களில் ஏதாவது ஒன்றில் இருக்கும் கற்கள் காரணமாக கல்லுள்ள பக்கத்தில் வலி வரும். நாரியிலிருந்து வயிற்றுக்கு அல்லது வயிற்றிலிருந்து சலவாயிலுக்கு செல்வது போன்றே பெரும்பாலும் இவ்வலி இருக்கும்.

சல எரிவும் கூட ஏற்படலாம். சிலவேளைகளில் இரத்தமும் கலந்து போகலாம். சிறுநீரில் கிருமித் தொற்று ஏற்படுவதும் உண்டு. வலியின் கொடுமை உங்களை உடனடியாகவே வைத்தியரிடம் இட்டுச் செல்லும். ஊசி போட்டு அல்லது மலவாயில் ஊடாக மாத்திரை வைத்து வலியை உடனடியாகவே தணிப்பார்.

ஆயினும் வலி நிற்பதுடன் சிகிச்சை நிறைவடைந்து விடுதில்லை. கல் இருக்கிறதா? அது எங்கிருக்கிறது? அதன் பருமன் என்ன? என்பன போன்றவற்றை ஆராய்ந்து கண்டு பிடிப்பதிலிருந்தே முறையான சிகிச்சை தொடங்கும்.

எப்படித் தோன்றுகின்றன?

போதிய நீர் அருந்தாமையாலும், கடும் வெயில் அல்லது கடுமையான வேலையால் உடல் நீர் வியர்வையாக வெளியேறுவதாலும் சிறுநீரின் செறிவு அதிகரிக்கும். இதனால் கல்சியம் படிந்து சிறுநீரகத்தில் சிறு கற்கள் உருவாகும். இவை பெரும்பாலும் கல்சியம் ஒக்ஸலேட் அல்லது கல்சியம் பொஸ்பேட் (Calcium oxalate அல்லது phosphate) கற்களாகவே இருக்கும்.

மிகச் சிறிய கற்கள் சிறுநீருடன் வெளியேறிவிடும். சற்றுப் பெரிய கற்கள் சிறுநீரகத்தில் இருந்து வெளியே வந்து சிறுநீர்க் குழாயினுள் (Ureter) தங்கிவிடும். இக்கற்கள் கீழிறங்க முற்படும்போது முடியாமல் திணறும்போதே அத்தகைய கடும் வலி ஏற்கடுகிறது.

வலி உண்டாவது மட்டுமே பிரச்சனை அல்ல. கற்கள் அடைத்துக் கொண்டிருப்பதால் சிறுநீரக் குழாய் வீக்கமடையும். இதனால் உண்டாகும் பின் அழுத்தத்தால் சிறுநீரகம் பாதிப்படையும். உயர் இரத்த அழுத்தமும் உண்டாகும். சிறுநீரில் கிருமித் தொற்றும் ஏற்படலாம். இத்தகைய பாதிப்புகள் ஏற்படாமல் இருக்க வேண்டுமாயின் அக் கற்களை வெளியேற்ற வேண்டும். எப்படி?

பரிசோதனைகள்

இக் கற்களைக் கண்டு பிடிக்க அல்ரா சவுண்ட் ஸ்கான் பரிசோதனை, எக்ஸ்ரே, நிறம் ஊட்டி செலுத்தப்பட்டு எடுக்கப்படும் (IVP) விசேட எக்ஸ்ரே, சி டி ஸ்கான் (CT Scan) போன்ற பல பரிசோதனைகள் உள்ளன. இப் பரிசோதனைகள் மூலம் கற்கள் எங்கே இருக்கின்றன, அவற்றின் பருமன் எவ்வளவு?, அவற்றால் சிறுநீரகத்தில் ஏதாவது பாதிப்பு ஏற்பட்டிருக்கிறதா போன்ற பல முக்கிய விடயங்களை அறியலாம்.

சிறுநீர் மற்றும் இரத்தப் பரிசோதனைகள் மூலம் கல் தோன்றுவதற்குக் காரணமாயிருந்த இரசாயனப் பொருள் எதுவாக இருக்கிறது என்பதையும் அறியக் கூடியதாக இருக்கும்.

சிகிச்சை முறைகள்

சிறிய கற்களாக (5மி.மி; க்கு குறைவான அளவுடையவை) இருந்தால் போதியளவு நீர் (தினமும் சுமார் முன்று லீட்டர்) அருந்தினால் தானாகவே அவை சிறுநீருடன் வெளியேறக் கூடும். அவ்வாறு வெளியேறாவிட்டால் அவற்றை அகற்ற பாரிய சத்திரசிகிச்சைகளே முன்னர் செய்யப்பட்டன. ஆனால் இப்பொழுது மிக இலேசான சிகிச்சை முறைகள் உள்ளன.

உடலுக்கு வெளியே உற்பத்தி செய்யப்படும் அதிர்ச்சி அலைகளை உடலூடகச் செலுத்தி கற்கள் மீது கூர் முனைப்படுத்துவதன் மூலம் அவற்றை சிறு துணிக்கைகளாக உடைப்பது முதல் முறையாகும். பின் அத் துணிக்கைகள் சிறுநீருடன் தானாகவே வேளியேறும். Extracorporeal shockwave lithotripsy (ESWL) எனப்படும் இச் சிகிச்சை முறைதான் பெரும்பாலும் செய்யப்படுகிறது.

சிறுநீரகக் கல் பெரிதாக இருந்தால் அல்லது முற் கூறிய முறை மூலம் உடைப்பதற்கு கடினமான இடத்தில் இருந்தால் கல் இருக்கும் இடத்திற்கு நேராக முதுகுப் புறத்தில் ஒரு துவாரம் இட்டு சிறுநீரகத்திற்குள் (Nephrostomy tube) நெவ்ரோஸ்டமி குழாயை செலுத்தி அதனூடாக கல்லை அகற்றுவார்கள். இம்முறையை (Percutaneous nephrolithotomy) என்று சொல்லுவார்கள்.

சிறுசீரகக் குழாயின் கீழ் அல்லது நடுப்பகுதியில் உள்ள கற்களை அகற்ற கமரா பொருத்தப்பட்ட (Ureteroscope) குழாய்களைப் பயன் படுத்துவார்கள். சிறுநீர் வாயிலூடாக கமரா பொருத்தப்பட்ட குழாயைச் செலுத்தி, சிறுநீர்ப்பையை அடைந்து அங்கிருந்து அதனை சிறுநீரகக் குழாய்க்குள் செலுத்தி கல்லை சிறுகூடு போன்ற உபகரணத்தின் உதவியோடு அகற்றுவார்கள்.

கற்கள் தோன்றாமல் தடுக்க முடியுமா?

கற்கள் தோன்றாமல் தடுப்பதற்கு நீங்கள் செய்யக் கூடிய முதல் முயற்சி போதிய நீராகாரம் அருந்துவதுதான். தினமும் மூன்று லீட்டருக்கு குறையாத நீர் அருந்துங்கள்.கல்சியம் சத்து அதிகமுள்ள உணவுகளான பசுப்பால், நெத்தலி, முருங்கை, கீரை போன்றவற்றைத் தவிர்ப்பதன் மூலம் கல்சியம் கற்கள் உற்பத்தியாவதைத் தடுக்க முடியும் என முன்பு வைத்தியர்கள் ஆலோசனை கூறினார்கள்.

ஆனால் கல்சியம் சத்து அதிகமுள்ள உணவுகளால் கற்கள் தோன்றுவதில்லை என அண்மைய ஆய்வுகள் சொல்கின்றன.

ஆயினும் கல்சியம் மாத்திரைகளை உட்கொள்வதானது கல்சியம் கற்கள் உற்பத்தியாவதை ஊக்குவிக்கும் எனச் சொல்லப்படுகிறது.

கல்சியம் ஒக்ஸ்சலேட் கல்லுள்ளவர்கள் பீட்ருட், சொக்கிளேட், கொக்கோ, கோப்பி, தேநீர், விதைவகைகள், கீரை போன்றவற்றை குறைவாகச் சாப்பிட வேண்டும்.. ஆயினும் அவற்றை உட்கொள்வதை முற்றாக நிறுத்தக் கூடாது. ஏனெனில் அவ் உணவுவகைகளில் எமது உடலுக்கு அத்தியாவசியமான பல போசாக்குப் பொருட்கள் உள்ளள.

டொக்டர்.எம்.கே.முருகானந்தன்.

நன்றி:- ஜீவநதி

Read Full Post »

>நண்பர் ஒருவருடன் பேசிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். திடீரென நெஞ்சைப் பொத்திக் கொண்டு துடிக்கிறார். அவருக்கு ஏற்கனவே இருதய வருத்தம் இருப்பது உங்களுக்குத் தெரியும். இது மாரடைப்பு என்பது புரிகிறது. அம்பியூலன்சைக் கூப்பிடுவதற்கு முன்னரே சரிந்து விடுகிறார்.

முதல் உதவிச் சிகிச்சையில் பரிச்சியம் உள்ள நீங்கள் அவரின் நாடித் துடிப்பைப் பார்க்கிறீர்கள், அது நின்று விட்டது.
மூக்கில் கை வைத்துப் பார்க்கிறீர்கள், சுவாசமும் நின்று விட்டது.
அவசர அவசரமாக இருதய மசாஜ் செய்து செயற்கை சுவாசமும் கொடுக்கிறீர்கள்.
பிரயோசனமில்லை.
வைத்தியசாலைக்கு எடுத்துச் சென்றபோது ஏற்கனவே மரணித்துவிட்டதாக கூறுகிறார்கள்.

அநியாயச் சாவுதான் என்பதில் சந்தேகமில்லை.முதல் உதவி அறிவுள்ள ஒருவர் அருகிலிருந்து, வேண்டிய உதவியை உடனடியாகச் செய்தும் கூட காப்பாற்ற முடியவில்லை என்பது கவலைக்குரியதுதான்.

உண்மையில் அவர் எப்பொழுது இறந்தார்?

அவரது நிலையை யோசித்துப் பாருங்கள்?

என்ன நடந்தது? அவரது உறுப்புகள் யாவும் இருந்தது இருந்தபடியே எத்தகைய சேதமுமின்றி அப்படியே இருக்கின்றன. குருதி வெளியேறவில்லை. ஆனால் இருதயம் துடிக்கவில்லை, சுவாசப் பையும் இயங்கவில்லை. எனவே மூளையானது உள்ள பிராண வாயுவைச் சேமிப்பதற்றாக இயக்கத்தை நிறுத்திவிட்டது. அவ்வளவுதான். ஆயினும் மருத்துவ ரீதியாக இறந்துவிட்டதாக கூறிவிட்டார்கள். உண்மையில் அவர் இறந்துவிட்டாரா?

இறப்பு என்பது என்ன? கலங்களின் (Cell) இறப்புத்தான், ஒருவனின் இறப்பு என்று வழமையாகக் கூறப்படுகிறது. அதாவது அந்த மனிதனின் இருதயத் துடிப்பு நின்றாலும், சுவாசம் நின்றாலும் மனிதன் உடனடியாக இறப்பதில்லை. இவை இரண்டும் செயற்படுவது நின்று 4-5 நிமிடங்களுக்குப் பின்னரே அவனது கலங்கள் இறக்கத் தொடங்குகின்றன. உங்களது நண்பர் இறந்ததற்குக் காரணம் குறிப்பிட்ட குறுகிய காலத்திற்குள் அவரது கலங்களுக்கு பிராண வாயு கிடைக்காததால் அவரது மூளையினது கலங்கள் மீளச் செயற்பட முடியாதவாறு பாதிக்கப் பட்டதேயாகும். அதாவது அக் குறிப்பிட்ட காலஎல்லைக்குள் அவரது இருதயத்தையும் சுவாசப் பையையும் இயங்க வைக்க முடியாததேயாகும்.

இறப்புப் பற்றிய இக் கருத்துத்தான் இது வரை மருத்துவ உலகினால் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டதாக இருந்தது. ஆனால் அண்மையில் வெளிச்சத்திற்கு வந்துள்ள ஒரு கண்டுபிடிப்புக் காரணமாக, மேற் கூறிய கருத்து கேள்விக்கு உரியதாகியுள்ளது. University of Pennsylvania வைச் சார்ந்த Dr. Lance Becker ஒரு பிரேதப் பரிசோதனை செய்து கொண்டிருந்த போதுதான் அந்த ஆச்சரியமூட்டும் உண்மை வெளிப்பட்டது. மரணித்து ஒரு மணித்தியாலயத்திற்கு மேற் சென்று விட்டபோதும் அந்த மனிதனது (அல்லது சடலமா?) கலங்கள் இறந்து விட்டதற்கான எந்த அறிகுறிகளும் தெரியவில்லை. வியப்படைந்த அவர் தனது பரிசோதனையைத் தொடர்நதபோது மேலும் சில மணிநேரத்திற்குப் பின்னரும் கலங்கள் உயிரோடு இருப்பது தெரியவந்தது.

இறந்து சில மணிநேரங்களுக்குப் பின்னரும் கலங்கள் உயிரோடு இருந்தபோதும் வைத்தியர்களால் ஏன் அவனைக் காப்பாற்ற முடியவில்லை என்ற கேள்வி உங்கள் மனதில் எழுந்திருக்கும். 5 நிமிடங்கள் பிராண வாயு இல்லாதிருந்தால், அக் கலங்களுக்கு பிற்பாடு பிராண வாயு கிடைத்த போதும் அவை இறப்பதைத் தடுக்க முடிவதில்லை. அது தான் உண்மை. ஆனால் ஏன்?
இதற்கு விடை கிடைத்தால் உங்கள் கேள்விக்கும் விடை கிடைத்துவிடும். இறந்தவர்களுக்கு சிகிச்சையளிக்கப் போகும் முயற்சி ஆராய்ச்சியாக ஏற்கனவே ஆரம்பித்து விட்டது.

ஆராய்ச்சியானது கலங்களின் உள்ளே உள்ள சிறிய துணிக்கைகளுக்கு இட்டுச் செல்கின்றன. மிட்டோகொன்ரியா (Mitochondria) எனும் அவைதான் கலங்களுக்குத் தேவையான சக்தியை, ஒட்சி ஏற்றம் மூலம் உற்பத்தி செய்கின்றன. மிட்டோகொன்ரியா இன்னுமொரு வித்தியாசமான கடமையையும் செய்கிறது. வழமைக்கு மாறான கலங்களை (உதா புற்றுநோய்க் கலங்கள்) நெறிப்படுத்தப்பட்ட முறையில் மரணிக்கச் செய்கின்றன. இது புற்றுநோய்க்கு எதிரான உடலின் பாதுகாப்பு திட்டம் போலச் செயற்படுகிறது. எனவே, 5 நிமிடங்களுக்குப் பின்னர் திடீரென ஒட்சிசன் கொடுக்கும் போது, அக் கலங்களுக்கும் புற்றுநோய்க் கலங்களுக்கும் இடையே வேறுபாட்டை உணர முடியாமல் மரணிக்கச் செய்கின்றனவோ என எண்ணுகிறார்கள்.

ஆனால் அவசர சிகிச்சைப் பிரிவில் நாம் செய்வது என்ன? இருதயம் நின்று விட்ட ஒருவரை 10-15 நிமிடங்களுக்கு பின்னர் கொண்டு வந்து சேர்க்க முடிகிறது. உடனே இருதயத்தைத் துடிக்க வைக்க மருந்துகள் கொடுப்பதுடன் பிராண வாயுவையும் பம்ப் செய்கிறோம். இரத்த ஓட்டம் இல்லாததால் பட்டினி கிடந்த இருதயக் கலங்களை பிராண வாயுவில் மூழ்கடிக்கிறோம். இது அவற்றின் மரணத்தில் முடிகிறது.

இதற்கு மாறாக மாற்று முறையில் சிகிச்சை செய்தபோது முடிவுகள் சாதகமாக இருந்தன. அதாவது இருதயக் கலங்களை பிராண வாயுவில் மூழ்கடிக்காமல் அப்படியே விட்டுவிட்டு உடலுக்கான இரத்த ஓட்டத்தை செயற்கையாக heart-lung bypass machine மூலம் கொடுத்துக் கொண்டு இருதயத்தை துடிக்க வைத்தார்கள். 80 சத விகிதமானவர்களைக் காப்பாற்ற முடிந்தது.

அத்துடன் குருதியின் வெப்பத்தை 37 இலிருந்து 33 டிகிரி செல்சியஸ்க்கு குறைப்பதன் மூலம், பிராண வாயுவால் மூழ்கடிக்கும் போது கலங்களுக்கு ஏற்படும் இரசாயன மாற்றங்களை குறைக்க முடியும் என்றும் கண்டறிந்திருக்கிறார்கள். இதை வெளியிடங்களிலும் செயற்படுத்தக் கூடியதாக உப்பும் ஜசும் சேர்ந்த ஒரு வித கலவையை ஊசி மூலம் ஏற்றும் முறையையும் கண்டு பிடித்திருக்கிறார்கள்.

இவற்றை கடைப்பிடித்தால் மரணித்தவருக்கும் சிகிச்சை செய்து ‘உயிர்ப்பிக்க’ முடியும். ஆராச்சிகள் தொடர்கின்றன. அது நாளாந்த செயற்பாட்டிற்கு வந்து, அதுவும் எங்கள் நாட்டிற்கு வந்து சேரும் வரை மாரடைப்பு வராதிருக்க பிரார்திப்போமாக.

டொக்டர்.எம்.கே.முருகானந்தன்

நன்றி:- இருக்கிறம் 01.10.2007

Read Full Post »

>அவர் ஒரு முடாக் குடியர். மதுக் குடியர் அல்ல. தேநீர்க் குடியர்.

‘எந்தப் பத்திரிகையைப் பார்த்தாலும் தேநீர் குடியுங்கள், உடலுக்கு நல்லது. கான்ஸர், பிரஸர், இருதய நோய் எதுவும் வராது எண்டு எழுதுறாங்கள். நானும்தான் எவ்வளவு தேத்தண்ணி குடிக்கிறன். ஆனால் எனக்கு நீரிழிவு, பிரஸர், கொலஸ்டரோல், ஹார்ட் வருத்தம் ஒண்டும் மிச்சமில்லாமல் வந்திடுத்து’ என்று சொன்னார்.

‘இந்தாளுக்கு நிறையச் சீனியும் பாலும் விட்டால்தான் தேத்தண்ணி சரிப்பட்டு வரும்’ என்றாள் பக்கத்தில் நின்ற மனைவி. நிறையச் சீனியும் பாலும் விட்டு தேநீர் அருந்தும்படி எந்தப் புத்தியுள்ள மனிதனும் சொல்லியிருக்க மாட்டான். எழுதியிருக்கவும் மாட்டான். அது அவர் தனது நாக்கின் சுவை மொட்டுக்களைத் திருப்திப்படுத்தச் செய்ததே அன்றி ஆரோக்கியத்திற்காக அல்ல.

தினமும் மூன்று கப் தேநீர் அருந்தி வந்தால் இருதய நோய், பக்கவாதம், போன்றவற்றால் இறப்பதற்கான வாய்ப்புக் குறைவு என சில காலத்திற்கு முன் JAMA என்ற மருத்துவ சஞ்சிகையில் வெளியான ஆய்வுக் கட்டுரை கூறியது. இந்த நன்மை பச்சைத் தேநீர் (Green Tea) அருந்துவதால் மட்டுமே என மேலும் கூறியது. நாங்கள் பொதுவாகக் குடிப்பது நன்கு பதப்படுத்தப்பட்ட தேயிலையால் தயாரிக்கப்படும் கறுப்புத் தேநீர் ஆகும். இது அத்தகைய நல்ல விளைவுகளைக் கொடுக்காதாம் எனவும் கூறியது.

ஆயினும் வேறு ஆய்வுகள் நாம் அருந்தும் கறுப்புத் தேநீரும் பல நல்ல விளைவுகளைக் கொடுக்கும் என்கிறன. மேலும் சுவீடன் நாட்டில் 61,000 பேரைக் கொண்டு செய்ப்பட்ட ஆய்வில் கறுப்புத் தேநீர் குடிப்பதால் சூலகப் புற்றுநோய் வருவதற்கான வாய்ப்புக் குறைவு எனத் தெளிவாகக் சூறியது.

இன்னொரு ஆய்வு சுவார்ஸமானது. இந்த ஆய்வின் போது கொதிக்க வைத்த நீர், கறுப்புத் தேநீர் (பிளேன்ரீ), பால்த் தேநீர் ஆகியவற்றை வேறு வேறு நபர்களுக்குக் கொடுத்து, அவற்றால் அவர்களின் இரத்தக் குழாய்களில் ஏற்படும் மாற்றங்களை ஸ்கான் மூலம் பரிசோதித்தார்கள்.

கறுப்புத் தேநீர் அருந்தியபோது இரத்த நாடிகளில் இரத்த ஓட்டம் நல்லபடியாக அதிகரித்தது.

ஆயினும் கொதிக்க வைத்த நீர், பால்த் தேநீர் ஆகியவற்றை அருந்திய போது எத்தகைய நல்ல விளைவுகளும் ஏற்படவில்லை.

இதனால்தான் முதலில் பேசிவருக்கு தேநீர் குடித்ததால் எந்தவித நன்மையும் ஏற்படாதது மட்டுமின்றி நீரிழிவு, கொலஸ்டரோல், இருதய நோய் யாவும் வந்தன.

எனவே பிளேன் ரீ குடியுங்கள். பால் சேர்க்க வேண்டாம். சீனியையும் குறைவாகவே சேருங்கள்.

டொக்டர்.எம்.கே.முருகானந்தன்.

Read Full Post »