Unda உண்ட மலையாளப் படம்
கொரோனா தந்த கட்டாய ஓய்வில் இணையத்தில் பார்த்த மற்றொரு படம் இது.
வட இந்திய சத்தீஸ்கரில் நடக்கும் தேர்தலின் போது மம்முட்டி தலைமையிலான பொலிஸ் குழு ஒன்று பாதுகாப்பு பணிக்காக கேரளாவில் இருந்து அனுப்பி வைக்கப்படுகின்றனர்.
மாவோயிஸ்டுகள் ஆதிக்கத்தில் இருக்கும் காட்டுப் பகுதிக் கிராமம் ஒன்றிலுள்ள வாக்களிப்பு நிலையத்தின் பாதுகாப்பிற்கு பொறுப்பாகி, இவர்கள் பணி செய்ய நேர்கிறது.
இவர்களிடம் போதிய ஆயுதங்கள் கிடையாது. மாவோயிஸ்ட் கள் எப்போது தாக்குவார்கள், ஆயுதங்கள் போதிய அளவு இல்லாததால் அதை எதிர்கொள்வது எப்படி என்ற மன உளைச்சல் இவர்களை ஆட்கொள்கிறது.
திருவிழாவில் வெடி வெடித்தால் கூட அதனை மாவோயிஸ்ட் தாக்குதல் என எண்ணிப் பயந்து, உள்ள துப்பாக்கி ரவைகளைக் கூட வீணடித்து விடுகிறார்கள்.
மொழி தெரியாத ஊர், நீருக்குக் கூட தட்டுப்பாடான பகுதி, வறிய மக்கள். அதற்கிடையே இந்த பொலிஸ் குழுவில் உள்ளவர்களின் தனிப்பட்ட பிரச்சினைகள், முரண்பாடுகள். இவற்றை எதிர்கொள்ள மம்முட்டி எடுக்கும் முயற்சிகள் என ஒரு விரிந்த பரிமாணத்தை காட்சிப்படுத்து கிறார்கள்.
அவர்களது குடும்ப பிரச்சினை களின் மன உழைச்சல்களால் கடமையில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துவது மற்றொரு புறம்.
தேர்தல் அமைதியாக நடக்கிறது. ஆனால் அது தேர்தலைக் குழப்புவார்களோ என எதிர்பார்த்த மாவோயிஸ்டுகளால் அல்ல என்பது எதிர்பாராத திருப்பம்.
இது ஒரு அக்சன் ்படம் அல்ல. சாகச கதாநாயகனாக இன்றி, சராசரி மனிதனாக மம்முட்டி நடிக்கிறார். ஆரவாரமற்ற அமைதியான நடிப்பு.
கானகக் காட்சிகள், இரயில் பிரயாணம் என அனைத்தும் ரசிக்கும்படி ஒளிப்பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. சுஜித் புருஷன் ஒளிப்பதிவும் , பிரசாந்த் பிள்ளையின் இசையும் எங்கிருந்து, எப்போது மாவோயிஸ்ட் கள் தாக்குவார்கள் என்ற பயம் உணர்வை தொடர வைக்க உதவுகின்றன.
காலித் ரஹ்மானின் இயக்கம் சிறப்பாக இருக்கிறது.
காதல், சண்டை, திகில் என்ற வழமையான வாய்ப்பாடுகளில் இருந்து சற்று விலகி நின்று ரசிக்க வைக்கிறது.
முருகானந்தன் கிளினிக் 